Co to jest dźwignia finansowa? To mechanizm, który wbudowany jest w instrumenty pochodne, pozwalający na inwestowanie znacznie większych kwot od faktycznie posiadanych przez inwestora. Dźwignia finansowa umożliwia wygenerowanie dużego zysku, jednak może też przysporzyć graczom ogromną stratę, dlatego warto wiedzieć, jak bezpiecznie z niej korzystać.
Co to jest dźwignia finansowa?
Mechanizm dźwigni finansowej związany jest z instrumentami pochodnymi i pozwala przy stosunkowo niskim kapitale, można uzyskać wysoką ekspozycję na rynku. Nabywając produkt pochodny, każdy ruch na określonym rynku może wygenerować dla inwestora o wiele wyższą stopę zwrotu niż w sytuacji, gdyby zainwestował w standardowe, nielewarowane produkty inwestycyjne.
Trzeba jednak pamiętać o tym, że jeżeli rynek uda się w innym kierunku od przewidywalnego, to oddziaływanie dźwigni finansowej przyniesie bardzo dotkliwe straty. Warto także wiedzieć, że instrumenty pochodne pozwalają na zajmowanie zarówno krótkiej, jak i długiej pozycji, zatem dzięki nim można grać na wzrosty oraz na spadki.
Czytaj także: Czym jest giełda papierów wartościowych
Zastosowanie dźwigni finansowej
Celem dźwigni finansowej jest zwiększenie udziału długu w kapitale przedsiębiorstwa, a to ma za zadanie wpłynąć na zmaksymalizowanie stopy zwrotu z własnego kapitału. Obcy kapitał umożliwia zatem zwiększenie przychodów ze sprzedaży w porównaniu do przychodów, które firma mogłaby osiągnąć, korzystając z finansowania wyłącznie własnymi środkami. Po kapitał obcy przedsiębiorcy sięgają głównie z uwagi na niższy koszt długu względem kosztu kapitału własnego.
Wiele firm decyduje się na korzystanie z dźwigni finansowej, dzięki której jest możliwy:
Wzrost wartości aktywów, który uzyskany jest bez konieczności inwestowania własnego kapitału,
Wzrost stopy zwrotu własnego kapitału.
W których instrumentach występuje dźwignia finansowa?
Najpopularniejsze instrumenty z dźwignią finansową to głównie opcje, kontrakty terminowe oraz kontrakty CFD. Te produkty różnią się od siebie konstrukcją oraz szczegółami działania, jednak wszystkie bazują na dźwigni finansowej. To oznacza, że z każdym związany jest duży potencjał zysku, a także wysokie ryzyko zainwestowanych środków finansowych.
Aktywa bazowe w instrumentach z dźwignią finansową
Dzięki kontraktom albo opcjom inwestor może uzyskać ekspozycję na niemalże każde dowolne aktywo inwestycyjne, które zwykle nazywane są aktywem bazowym. Nazwa ta wynika z tego, że wartość instrumentu bazowego to podstawa dla wyceny związanego z nim instrumentu pochodnego. Należy podkreślić, że ten ostatni jest osobnym i formalnie niezależnym przedmiotem handlu na giełdzie.
Warto doprecyzować, że instrumenty pochodne umożliwiają zarabianie na zmianach wartości np. złota, srebra, akcji, indeksów giełdowych czy ropy naftowej (pisaliśmy m.in. Inwestowanie w surowce). Nie są jednak związane z faktycznym zakupem tego typu aktywów.
Instrumenty pochodne – wbudowana dźwignia finansowa
Wielu inwestorów decyduje się na używanie instrumentów pochodnych. Powodów może być wiele, jednak do najpopularniejszych należą:
Zabezpieczenie pozycji,
Spekulacja,
Ekspozycja syntetyczna na rynek.
Spekulacja ma na celu osiągnięcie zysku dzięki przewidzeniu przyszłych zmian ceny. Spekulanci mają możliwość zarabiania zarówno na wzroście kursu, jak i na spadku. Handel z dźwignią pozwala im na zwielokrotnienie zysków.
Instrumenty pochodne można być także wykorzystywane do zabezpieczenia pozycji. Przykładem może być inwestor, mający koszyk akcji o wartości 1 mln dolarów. Inwestor spodziewa się, że w najbliższym czasie akcje stracą na wartości, zatem chce w jakiś sposób zabezpieczyć swój portfel przed utratą wartości. Skutkiem tego inwestor może zdecydować się na zajęcie krótkiej pozycji na posiadanych akcjach lub głównych indeksach w celu ochronić wartości posiadanego portfela (pisaliśmy: Jak inwestować na giełdzie).
Instrumenty pochodne mogą też pozwolić na stworzenie syntetycznej ekspozycji na rynek. Zamiast decydować się na zakup akcji Apple, inwestor może zdecydować się na nabycie opcji kupna lub zająć długą pozycję na kontraktach futures. Dzięki temu ma możliwość osiągnięcia ekspozycji na akcje powyższej spółki, przy mniejszym zaangażowaniu kapitału. Najpopularniejsze instrumenty pochodne to opcje, CFD i kontrakty futures.
Kontrakty terminowe a dźwignia finansowa
Kontrakty futures to instrumenty pochodne, których wartość uzależniona jest od innego instrumentu. Najbardziej popularne kontrakty futures to te z ekspozycją na surowce, indeksy, akcje, waluty.
Dla kontraktu futures istnieją 2 strony kontraktu kontrakty, czyli długa i krótka. Długa strona to nabywca kontraktu, a krótka do sprzedawca. Nabywca osiąga zysk w przypadku wzrostu wartości kursu instrumentu bazowego, natomiast sprzedawca zarabia w przypadku spadku ceny tego instrumentu. Warto wiedzieć, że rozliczenie kontraktu terminowego następuje w chwili jego wygaśnięcia. Jest możliwość rozliczenia kontraktu w pieniądzu lub fizyczne dostarczenie instrumentu bazowego.
Może Cię zainteresuje: Portfel kryptowalut
Opcje a dźwignia finansowa
Opcje to również instrumenty pochodne, które charakteryzują się różnym rozłożeniem ryzyka między dwie strony kontraktu. Podstawowym podziałem opcji jest kupno oraz sprzedaż. Każda opcja ma nabywcę i wystawcę. Nabywca płaci premię opcyjną wystawcy, który gwarantuje prawo do wykonania opcji. Z kolei wystawca otrzymuje premie za gotowość do wypełnienia kontraktu.
CFD a dźwignia finansowa
Kontrakt CFD jest instrumentem różnicowym i pozwala na pośrednie inwestowanie w indeksy, akcje, obligacje lub towary. Inwestor, który zawiera kontrakt CFD, nie dokonuje zakupu np. rzeczywistych akcji.
Kontrakt CFD pozwala na handlowanie z dźwignią finansową. Aby otworzyć pozycję, inwestor może mieć kapitał, który odpowiada jedynie ułamkowi minimalnej wartości kontrakty. W Unii Europejskiej maksymalny poziom dźwigni finansowej regulowany jest przez wprowadzone dyrektywy przez ESMA. Poziom dźwigni finansowej zależy od rodzaju instrumentu bazowego. W przypadku najbardziej płynnych walut, np. EUR/USD, dźwignia maksymalna wynosi 1:30, natomiast w przypadku mniej płynnych walut dźwignia wynosi 1:20.
Efektem dźwigni finansowej jest zwielokrotnienie wyniku finansowego. Stopy zwrotu, jakie inwestor uzyskuje z inwestowania w kontrakty terminowe, są o wiele wyższe niż przy inwestycjach w instrumenty kasowego rynku, np. akcje. Trzeba jednak pamiętać o tym, że stopy zwrotu odnoszą się zarówno do zysków, jak i strat. W kontraktach terminowych dźwignia finansowa stanowi czynnik, który powoduje, że ten instrument jest bardzo popularny wśród inwestorów.
Jak działa dźwignia finansowa w kontraktach terminowych? Warto przypomnieć sobie definicję kontraktu. Jest to umowa, a w przypadku każdej umowy, w momencie jej zawierania, kontrakt nie powinien wymagać od strony tej umowy żadnych nakładów finansowych. Środki finansowe potrzebne będą dopiero w chwili wygaśnięcia, kiedy kontrakt będzie ostatecznie rozliczany.
Może się jednak pojawić problem związany z wiarygodnością partnera, czyli czy wywiąże się on ze swoich zobowiązań. Kwestię tą w życiu codziennym rozwiązuje zadatek. Jeśli strona wręczająca go, nie wywiązała się z zobowiązania, zostaje on zatrzymany przez drugą stronę umowy. Jeśli jednak to ona nie wywiąże się z zobowiązania, będzie musiała zwrócić zadatek, zwykle w wysokości podwójnej. Kwota zadatku jest niewielką częścią przedmiotu umowy.
Jeśli chodzi o kontrakty terminowe, to sprawa zabezpieczenia stron transakcji przed ewentualnym niewywiązaniem się jednej ze stron z umowy rozwiązana jest w podobny sposób, także przez gwarancje finansowe. Przed zawarciem transakcji, strony zobowiązuje się do wniesienia tzw. depozytów zabezpieczających. Jest to niewielki procent wartości całego kontraktu. Jego wysokość jest taka sama zarówno dla storny kupującej, jak również sprzedającej.
Depozyt zabezpieczający to finansowa gwarancja, że druga strona transakcji wywiąże się ze swojego zobowiązania. Zatem dźwignia finansowa w kontraktach terminowych wynika z faktu, ze strony transakcji, aby zawrzeć kontrakt, muszą wnieść tylko depozyt zabezpieczający. Zyski oraz straty z inwestycji są z kolei wyznaczane w oparciu o pełną wartość kontraktu terminowego.
Depozyt zabezpieczający w dźwigni finansowej
Depozyt zabezpieczający, który na platformach handlowych określany jest jako margin jest kwotą, którą inwestor musi mieć na swoim koncie inwestycyjnym, aby móc otworzyć określoną pozycję rynkową. Jest on skolerowany ujemnie z dźwignią finansową, czyli im lewar jest większy, tym wymagany depozyt jest mniejszy i na odwrót. Jeżeli w określonym instrumencie dźwignia finansowa wynosi np. 30:1, to w takim przypadku depozyt jest 30 razy mniejszy niż wartość zajmowanej pozycji.
Jak obliczyć wielkość depozytu? Obliczanie poziomu dźwigni operacyjnej
Inwestor, który chce kupić kontrakt na parę walutową USD/PLN, w którym dźwignia finansowa wynosi 30:1. W takiej sytuacji, aby otworzyć pozycję rynkową, inwestor musi wnieść depozyt w wysokości, która odpowiada 3,33% wartości rzeczywistej kontraktu. Jeżeli wartość ta wynosiłaby 10 tysięcy dolarów, to do otwarcia pozycji wystarczyłaby inwestorowi suma 333,33 dolarów.
Na tym przykładzie 1500 złotych pozwoliłoby na uzyskanie rzeczywistej ekspozycji rynkowej o wartości 45 tysięcy złotych. W takim przypadku zmiana kursu USD/PLN jedynie o 1 p.p., to oznaczałoby zysk albo stratę w wysokości 450 zł, a nie 15 zł, jak to byłoby w przypadku zwykłego kupna dolarów za złotówki.
Jak obliczyć dźwignię finansową?
Powiedzmy, że inwestor chce nabyć kontrakt na indeks WIG20. Ten instrument ma mnożnik o wysokości 20 zł, a to oznacza, że wartość rzeczywista kontraktu odpowiada poziomowi indeksu, który pomnożony przez 20. Jeżeli wartość ta będzie wynosić np. 40 tysięcy, a depozyt zabezpieczający 8%, to od otwarcia pozycji wystarczy suma 3200 zł.
Aby poznać wielkość dźwigni finansowej, można posłużyć się prostą formułą na obliczenie lewara. W przypadku instrumentów pochodnych wzór wyraża stosunek wartości kontraktu do zainwestowanej kwoty. Na tym przykładzie sumy te wynoszą 40000 zł oraz 3200 zł, zatem poziom dźwigni osiąga 12,5. Ekspozycja na rynku jest 12,5 raty większa od depozytu zabezpieczającego, dlatego każda zmiana kursu kontraktu o 1 p.p. przyniosłaby zysk albo stratę w wysokości 400 zł, a nie 32 zł, jak byłoby w przypadku inwestowania w WIG20 bez wykorzystania dźwigni finansowej.
Dźwignia finansowa na rynku Forex
Jeśli chodzi o inwestowanie na rynku Forex, korzystanie z dźwigni finansowej jest w zasadzie koniecznością. Wynika to z tego, że zmiany wartości cen na różnych walutach nie są wysokie, a często są to zmiany tylko o setne procenta, np. decydując się pokrycie kosztów finansowych inwestycji przez brokera i decydując się na dźwignię finansową w wysokości 1:100 w przypadku, kiedy kurs określonej pary walutowej wzrośnie o 0,1%, dokonana inwestycja będzie przynosiła aż 10% zysku operacyjnego (czytaj także: Kim jest broker giełdowy).
O ile wyżej przedstawionych przykład rzeczywiście uzasadnia korzyści, które wynikają ze stosowania dźwigni finansowej na inwestycjach, które dokonywane są na parach walutowych, jednak warto podkreślić, że korzystanie z dźwigni finansowej jest wyborem samego tradera. Żaden broker nie może zabronić klientowi przeprowadzenia zlecenia pozycji bez dźwigni finansowej, czyli 1:1. Tego typu inwestycja, przewidując przykładowo spadek ceny określonej waluty, także może przynosić zyski, a jest także bardziej bezpieczna.
Kto może korzystać z dźwigni finansowej? Stopień dźwigni finansowej
Z lewara może korzystać każdy, które jest w stanie zaciągnąć dług, aby sfinansować swoje inwestycje. Zatem dźwigni finansowej mogą używać inwestorzy, przedsiębiorcy oraz gospodarstwa domowe.
Inwestorzy skłonni są do korzystania z dźwigni finansowej po to, aby zwiększyć zyski ze swojego kapitału. Jeśli gracz posiada np. 100 tysięcy złotych, a także pożyczy 400 tysięcy złotych, wartość jego portfel inwestycyjnego wzrośnie do 500 tysięcy złotych. W przypadku, gdy zysk netto z inwestycji wyniesie 10%, zysk netto z transakcji będzie wynosił 50 tysięcy złotych. W takiej sytuacji rentowność portfela wynosi 50%.
Inwestorzy wiedzą, co to jest dźwignia finansowa i mogą także skorzystać z lewara za pomocą instrumentów pochodnych. Najpopularniejsze z nich to kontrakty terminowe oraz opcje. W jaki sposób działa dźwignia finansowa, która wbudowana jest w instrumenty pochodne? Wartość nominalna instrumentu pochodnego jest większa niż kwota konieczna do otwarcia transakcji na tym instrumencie. Skorzystanie z dźwigni finansowej może doprowadzić do większych zysków, gdyż inwestor ma większe zapasy kapitału własnego.
Inwestor ma możliwość skorzystania z efektu dźwigni finansowej za pomocą konta margin. Posiadane pieniądze, a także akcje traktowane są jako zabezpieczenie pożyczki, która udzielana jest przez dom maklerski. Jeśli inwestor posiada konto margin, może pożyczyć środki po to, aby inwestować w papiery wartościowe.
Efekty dźwigni finansowej
Do skutków dźwigni finansowej należy zaliczyć:
Mniejsze koszty długu od kosztu własnego kapitału,
Większe ryzyko ponoszone przez inwestorów z własnym kapitałem, w porównaniu z pożyczkodawcą, dlatego też oczekują oni wyższej stopy zwrotu, która związana jest przeznaczonym kapitałem.
Dźwignia finansowa stosowana jest w przypadku, kiedy inwestor nie posiada wystarczającego kapitału na określoną inwestycję. Polega zatem na wprowadzeniu środków finansowych z zewnątrz, które pozwalają szerzej działać, a także osiągać większe zyski. Jest to prosty sposób na zwiększenie aktywów, jednak bez konieczności angażowania pieniędzy inwestora.
O jakim efekcie można mówić, mając na myśli dźwignię finansową? Wszystko uzależnione jest od tego, czy w określonej inwestycji ona pomogła, czyli wygenerowała większe zyski, czy jednak przyczyniła się do straty inwestora. Efekt dźwigni finansowej może być pozytywny lub negatywny. O pierwszym przypadku można mówić wtedy, kiedy rentowność własnego kapitału wzrośnie. Z kolei drugie zjawisko będzie odwrotne – jeżeli operacja nie powiedzie się, skutek będzie ujemny.
Kiedy i gdzie stosować dźwignię finansową?
Dźwignię finansową wykorzystuje się podczas inwestycji na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, jak również na rynku Forex. Związana jest z zaangażowaniem kapitału, który pochodzi z zewnątrz, czyli pożyczek i kredytów długoterminowych. Ma to na celu zwiększenie dochodowości kapitału inwestora. W biznesie są wykorzystywane 3 rodzaje tego narzędzia – dźwignia finansowa, dźwignia operacyjna oraz całkowita.
Dźwignia finansowa, która dopuszczona jest na polskim rynku, ma wskaźnik 1:100, z kolei w przypadku mniej doświadczonych graczy, wskaźnik ten wynosi 1:50. Dźwignia obarczona jest dość wysokim ryzykiem, o czym warto pamiętać. Wykorzystanie dźwigni finansowej powinno być za każdym razem dobrze przeanalizowane.
Czytaj także: Inwestowanie dywidendowe
Dźwignia finansowa a kwestie podatkowe
Korzystanie z dźwigni finansowej powoduje zwiększenie dostępności środków finansowych dostępnych dla określonej firmy. Pojawia się jednak koszt w postaci odsetek. Im suma odsetek jest większa, jakie musi zapłacić przedsiębiorstwo za korzystanie z kapitału obcego, tym większa część zysku konsumowana jest przez koszty finansowe. Czasem zdarza się tak, że odsetki stanowią więcej niż połowa zysku operacyjnego.
Dźwignia finansowa może być dla przedsiębiorstwa kosztowna, jednak z drugiej strony zmniejsza podstawę opodatkowania. Osłony podatkowej nie można otrzymać bez korzystania z kapitału obcego. Odsetki stanowią koszt uzyskania przychodu, czyli zmniejszają zysk do opodatkowania. Warto też wiedzieć, że osłona podatkowa nie dotyczy tych firm, które rozliczają się przy pomocy karty podatkowej lub na zasadach ryczałtu.
Dźwignia finansowa – zalety
Oczywiście nie ma żadnych wątpliwości, że inwestowanie z dźwignią ma wiele zalet, do których należą:
Możliwość inwestowania w różne klasy aktywów,
Możliwość zajmowania wyższych pozycji inwestycyjnych, ze względu na znaczące zwiększenie kapitału,
Większa szansa na duże zyski, które można wypracować w krótkim czasie,
Możliwość osiągnięcia większych zysków w okresach oraz na rynkach o niskiej zmienności.
Zagrożenia, które związane są z dźwignią finansową
Wykorzystanie dźwigni finansowej przy prowadzeniu inwestycji nie zawsze jest dobrym wyborem. Inwestor powinien być świadomy pewnych zagrożeń. Handel z dźwignią finansową oczywiście stwarza szansę na wypracowanie dużych zysków, ale jeżeli przewidywania okażą się mylne, inwestor może stracić o wiele więcej pieniędzy niż zainwestował. Stopień dźwigni finansowej potęguje straty, jeżeli rynek będzie podążał w przeciwnym kierunku niż zakładał inwestor.
Czy warto korzystać z dźwigni finansowej?
Skoro handel z dźwignią finansową niesie ze sobą tak duże zagrożenie, dlaczego wiele osób decyduje się na tego typu inwestycje? W szczególności dlatego, że nawet przy niewielkim wzroście ceny określonego aktywa, dzięki lewarowi można zarobić o wiele więcej.
Co więcej, zaangażowany w ramach dźwigni finansowej kapitał obcy, który należy do brokera, jest tańszy niż wykorzystanie własnego kapitału. Dzięki temu istnieje możliwość skorzystania z osłony podatkowej, czyli możliwości obniżenia podatku dochodowego ze względu na finansowanie działalności kapitałem obcym. Przy tym odsetki stanowią koszt uzyskania przychodu, co pozwala na zmniejszenie podstawy opodatkowania. Co więcej, obcy kapitał może podnieść rentowność kapitału własnego.
By obliczyć wskaźnik efektu dźwigni finansowej, należy w pierwszej kolejności obliczyć rentowność kapitałów własnych (ROE) oraz rentowność aktywów (ROA), a następnie podzielić ROE przez ROA. Wartość większa od 1 wskazuje na pozytywny efekt dźwigni finansowej. Jeśli poziom dźwigni finansowej wynosi 2, oznacza to, że wzrost zysku operacyjnego o 10% spowoduje wzrost zysku brutto o 20%.
Dlaczego brokerzy oferują handel z wykorzystaniem dźwigni finansowej?
Wynagrodzenie brokerów stanowi przede wszystkim prowizja. Upraszczając, im większa pozycja zostanie otworzona, tym większą prowizję uzyskają. Nie ma to tylko związku z prowizją od handlu, ale także ze spreadami, czyli jednym z głównych źródeł przychodów dla internetowych brokerów.
Zatem czy prowizje i spready to jedyne koszty, które związane są ze stosowaniem dźwigni finansowej? Nie. Pozycje lewarowane podlegają też opłacie zwanej swap, jeśli będą otwarte przez całą noc. Te opłaty różnią się zależnie od wybranego aktywa, a także brokera, u którego pozycja została otwarta. Pora dnia, o której jest naliczany swap, także różni się w zależności od wybranego brokera.
Jaka jest maksymalna dźwignia finansowa na kontraktach CFD?
Warto wiedzieć, co to jest dźwignia finansowa, ale także jaka jest jej wartość maksymalna w przypadku kontraktów CFD (czytaj także: Kontrakty CFD na akcje). W 2018 roku ESMA oraz FCA nałożyły pewne ograniczenia, związane z wielkością dźwigni finansowej na kontraktach CFD dla klientów detalicznych.
Organy te ustaliły, że maksymalna dźwignia finansowa dostępna dla traderów może wahać się pomiędzy 1:30 a 1:2, zależnie od wybranej grupy aktywów. Te limity nie dotyczą profesjonalnych traderów.
Dodatni efekt dźwigni finansowej w finansach firmowych oraz osobistych
Dźwignia finansowa w instrumentach pochodnych jest pewnego rodzaju pożyczką od domu maklerskiego albo brokera, która umożliwia zawieranie transakcji o wartości o wiele przekraczającej rzeczywiście inwestowaną kwotę. Bardzo podobny mechanizm występuje m.in. w przypadku firm, które finansują swoją działalność przy pomocy kapitałów obcych.
W praktyce kapitał własny rzadko stanowi wyłączne źródło finansowania działalności przedsiębiorstwa – zazwyczaj wspomaga się ona dodatkowymi produktami bankowymi, np. pożyczkami lub kredytami. Stosunek środków własnych firmy do poziomu zadłużenia także nazywany jest dźwignią finansową.
Podobnie jak w przypadku instrumentów lewarowanych – im jest wyższa, tym większe ryzyko ponosi firma. Jednak z drugiej strony, to właśnie pozyskiwanie środków finansowych z zewnątrz umożliwia firmie zwiększanie przychodów oraz poziomu rentowności własnego kapitału.
Warto zauważyć, że wiele osób ma do czynienia z dźwignią finansową, np. w przypadku zaciągania kredytu hipotecznego. W takim przypadku pieniężny wkład własny klienta może wynosić np. 10% wartości nieruchomości, z kolei pozostałe 90% musi pożyczyć od banku. Również i w tym przypadku działa dźwignia finansowa, czyli mechanizm, który umożliwia przy pomocy niewielkiego nakładu przeprowadzać duże inwestycje.
Czytaj także: Broker dla początkujących
Jak inwestować na giełdzie?
Warto wiedzieć, co to jest dźwignia finansowa, jednak ważne są także pewne zasady, którymi należy kierować się, inwestując na giełdzie. Dzięki temu można skutecznie zmniejszyć ryzyko inwestycyjne i podnieść efektywność swoich inwestycji. O czym należy pamiętać, inwestując zarówno z dźwignią finansową, jak i bez?
Dywersyfikacja portfela inwestycyjnego
Na czym polega dywersyfikacja? Chodzi o to, aby wszystkich posiadanych środków finansowych nie inwestować w jeden rodzaj aktywów albo w jedną branżę, np. w przypadku inwestowania w akcje. Dzięki dywersyfikacji portfela, inwestor ma możliwość ochronić przynajmniej pewną część posiadanego kapitału. W przypadku, gdyby jeden rodzaj aktywa zaczął tracić na wartości inwestor, który ma ulokowane pieniądze również w innych instrumentach finansowych, nie straci wszystkich zainteresowanych pieniędzy.
Uwaga na dźwignię finansową
Wiedząc już, co to jest dźwignia finansowa, warto też wiedzieć, że początkujący inwestor powinien na początku zrezygnować z jej stosowania. Nowicjusz powinien skupić się na tym, aby ochronić swój kapitał przed stratą. Dźwignia finansowa jest związana z wysokim ryzykiem straty kapitału, dlatego należy korzystać z niej w sposób racjonalny i ostrożny.
Lokowanie wolnych środków
Na inwestycje giełdowe inwestor powinien przeznaczyć te środki finansowe, które nie są mu potrzebne na żadne niezbędne do opłacenia rzeczy, np. opłacenie rachunków, wykupienie lekarstw czy naprawa samochodu. Niektórzy decydują się nawet na wzięcie pożyczki po to, aby mieć pieniądze na inwestowanie. To jednak nie jest odpowiednie posunięcie i jest formą hazardu.
Inwestowanie w znane instrumenty
Inwestycje giełdowe najlepiej rozpoczynać, stosując metodę małych kroczków. To oznacza, że pieniądze należy lokować w różne instrumenty finansowe stopniowo, zaczynając od tych, o których ma się już pewną wiedzę. Przykładowo, jeżeli inwestor chce rozpocząć swoje inwestycje od lokowania pieniądze w akcje, powinien zdobyć na ich temat odpowiednią wiedzę, a dopiero w miarę zdobywania doświadczenia, poszerzać swoje inwestycje, lokując środki w inne aktywa.
Akceptacja ryzyka inwestycyjnego
Warto zdawać sobie sprawę z tego, że ryzyko inwestycyjne występuje zawsze, bez względu na rodzaj danej inwestycji. W związku z tym, najlepiej już wcześniej zaakceptować to, że zainwestowany kapitał może zostać utracony. Oczywiście wcale nie musi się tak zdarzyć, jednak wielu początkujących inwestorów traci swój pierwszy kapitał.
Strategia inwestycyjna
Każdy dobry inwestor wie, że aby skutecznie inwestować zarówno z dźwignią finansową z jak i bez, musi mieć dobry plan. Dzięki strategii inwestycyjnej gracz wie, co ma w danym momencie zrobić i jakie ruchy wykonać. Jest to podstawa skutecznych i efektywnych inwestycji. W zależności od preferencji, inwestor może zdecydować się na wybór już istniejącej strategii inwestycyjnej albo stworzyć własną, opierając się na gotowych strategiach, wybierając te elementy, które preferuje.
Chłodna kalkulacja
Najlepsi gracze rynkowi doskonale wiedzą, jaką przeszkodę stanowią emocje w inwestycjach. Działanie i podejmowanie decyzji inwestycyjnych pod wpływem stresu albo podekscytowania w większości przypadków spisane są na straty. Emocje nie są odpowiednim doradcą, dlatego warto nauczyć się je kontrolować. Dobry inwestor potrafi trzymać emocje na wodzy i podejmować decyzje inwestycyjne bez wpływu emocji, zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych.
Jeśli inwestor zainteresowany jest inwestycjami lewarowanymi, powinien wiedzieć, co to jest dźwignia finansowa i jakie zyski oraz straty są z nią związane. Najważniejsze jest to, aby traktować dźwignię z dużą rozwagą i ostrożnością. Jest to niezwykle pożyteczne narzędzie w rękach inwestora, jednak pod warunkiem, że używane jest we właściwy sposób. Nierozważne otwieranie pozycji z dużą dźwignią finansową może bardzo szybko wyzerować rachunek inwestora.
